Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

…Έχουμε αυτό που κάποτε σκεφτόμασταν…



 «Δεν πρέπει να καταστρέφουμε  αυτά που έχουμε και να επιθυμούμε αυτά που δεν έχουμε, αλλά να θυμόμαστε πως ό,τι έχουμε ήταν αυτό που κάποτε ευχόμασταν.» Επίκουρος
Στο βιβλίο «Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε» η Barbara Berger γράφει:
«Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Γινόμαστε αυτό που πιστεύουμε. Η ζωή μας είναι αυτό που οραματιζόμαστε. Η ζωή μας είναι αυτό που αποφασίζουμε. Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας αλλάζοντας τις σκέψεις μας.  Οι σκέψεις  και τα λόγια μας είναι πανίσχυρα. Ανάλογα με τις σκέψεις που κάνουμε και τα λόγια που λέμε, πλάθουμε τη ζωή μας. Μόνο εμείς έχουμε τον απόλυτο έλεγχο των σκέψεών και των λόγων μας. Επειδή μόνο εμείς ορίζουμε τη σκέψη μας. Αυτός είναι ο λόγος που είμαστε δυνατοί.  Είμαστε θύματα μονάχα των σκέψεών μας. Αν η ζωή σου δεν εξελίσσεται ομαλά, είναι ώρα να εξετάσεις τη στάση και τις σκέψεις σου, επειδή μόνο έτσι θα βρεις το κλειδί για να πάρεις στα χέρια σου τον έλεγχο της ζωής σου και να αλλάξεις το πεπρωμένο σου. αποφάσισε πια είναι η ζωή που επιθυμείς, οραματίσου την, επιβεβαίωσέ την, αποφάσισέ το, προσηλώσου, πίστεψε και θα βρεθείς να ζεις τη ζωή αυτή πολύ πιο σύντομα απ’ όσο φαντάστηκες ποτέ.» ………..και συνεχίζει….  «Ο κόσμος είναι απλά μια εκδήλωση των σκέψεων που επιλέγουμε. Επικεντρώσου στην αρρώστια, στη φτώχια και στη δυστυχία και οι εμπειρίες σου θα είναι αυτόματα  ανάλογες. Άλλαξε τον προσανατολισμό σου και εστιάσου στις χαρές της ζωής, σε όσα ήδη έχεις, στα οφέλη της ζωής, στην καλή σου υγεία και στην αφθονία του σύμπαντος – και αμέσως όλα αυτά θα εμφανιστούν στη ζωή σου.»



Η αναμονή





Ο Ιησούς χρησιμοποιεί την αναλογία της αναμονής σε μερικές  από τις παραβολές του. Δε μιλάμε για το συνηθισμένο βαριεστημένο ή ανήσυχο είδος αναμονής, που είναι η άρνηση του παρόντος. ….υπάρχει ένα  ποιοτικά διαφορετικό είδος αναμονής, που απαιτεί την πλήρη εγρήγορσή σου.
Μπορεί κάτι να συμβεί ανά πάσα στιγμή, και αν δεν είσαι απόλυτα ξυπνητός, απόλυτα ήσυχος, θα το χάσεις. Αυτό είναι το είδος της αναμονής για την οποία μιλάει ο Ιησούς. Σ’ αυτή την κατάσταση, όλη σου η προσοχή είναι στραμμένη στο Τώρα. Δεν περισσεύει τίποτα για ονειροπόληση, σκέψη, μνήμη, προσδοκία. Δεν υπάρχει ένταση ή φόβος, παρά μόνο άγρυπνη παρουσία. Είσαι παρών με όλη σου την Ύπαρξη, με κάθε κύτταρο του κορμιού  σου.   Σ΄ αυτή την κατάσταση, το «εσύ» που έχει παρελθόν και μέλλον, η προσωπικότητά αν θέλεις, σχεδόν δεν υπάρχει πια. Κι όμως, δεν έχει χαθεί τίποτε πολύτιμο. Εξακολουθείς να είσαι ουσιαστικά ο εαυτός σου. στην πραγματικότητα είσαι πλησιέστερα ο εαυτός σου απ’ ό,τι ήσουν ποτέ πριν, ή μάλλον μόνο τώρα  είσαι πραγματικά ο εαυτός σου.
«Να είσαι σαν τον υπηρέτη που περιμένι την επιστροφή του αφέντη», λέει ο Ιησούς. Ο υπηρέτης δεν ξέρει τι ώρα θα γυρίσει ο αφέντης. Έτσι, μένει ξύπνιος, άγρυπνος, σε ετοιμότητα, ακίνητος, μην τυχόν και  χάσει την άφιξη του αφέντη του.
Σε μια άλλη παραβολή, ο Ιησούς μιλάει για τις πέντε μωρές (ασυνείδητες) παρθένες που δεν έχουν αρκετό λάδι (συνειδητότητα) για να διατηρήσουν τα λυχνάρια τους αναμμένα (να μείνουν παρούσες), κι έτσι χάνουν τον «Νυμφίο» (το Τώρα) και δεν πηγαίνουν στο γλέντι του γάμου (φώτιση). Αυτές οι πέντε αποτελούν την αντίθεση των πέντε συνετών γυναικών που είχαν αρκετό λάδι για τα λυχνάρια τους (έμειναν συνειδητές).
…….οι παραβολές αυτές δεν αφορούν το τέλος του κόσμου, αλλά το τέλος του ψυχολογικού χρόνου. Υποδεικνύουν την υπέρβαση του εγωικού νου και τη δυνατότητα να ζούμε σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση συνειδητότητας.
«Η δύναμη του Τώρα» Eckhart Tolle

Καλό Μήνα!!!


«Η ισόβια στιγμή»
Οδυσσέας Ελύτης (Από τη «Μαρία Νεφέλη»)


Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου
Άνθρωπε δώσε της διάρκεια μπορείς!
Από τη μυρωδιά του χόρτου από την πυρά του ήλιου
Πάνω στον ασβέστη από το ατέρμονο φιλί
Να βγάλεις έναν αιώνα με θολό για την ομορφιά
Και την αντήχηση όπου
Σου φέρνουν οι άγγελοι μες στο πανέρι
Τη δρόσο από τους κόπους σου όλο φρούτα στρογγυλά
Και κόκκινα τη στενοχώρια σου
Γεμάτη πλήκτρα που χτυπούν μεταλλικά στον άνεμο
Ή σωλήνες ορθούς που τους φυσάς καθώς αρμόνιο
Και βλέπεις να συνάζονται τα δέντρα σου όλα
Δάφνες και λεύκες οι μικρές και μεγάλες
Μαρίες που κανείς πάρεξ εσύ δεν άγγιξες
Όλα μια στιγμή όλα η μόνη σου
Αστραπή για πάντα
Η άμμος που έπαιξες όπως με τη ζωή σου η Τύχη
Και τα στέφανα που άλλαξες με την παντοτινή σου
Άγνωστη ο καιρός ο ανίσχυρος
Εχθρός αν έχεις κατορθώσει
Μια για πάντα ολόισια ν’ ατενίσεις το φως
Είναι μια στιγμή
Σθεναρή πάνω από τα βάραθρα.