Η αναμονή

Ο Ιησούς χρησιμοποιεί την αναλογία της αναμονής σε μερικές  από τις παραβολές του. Δε μιλάμε για το συνηθισμένο βαριεστημένο ή ανήσυχο είδος αναμονής, που είναι η άρνηση του παρόντος. ….υπάρχει ένα  ποιοτικά διαφορετικό είδος αναμονής, που απαιτεί την πλήρη εγρήγορσή σου.

Μπορεί κάτι να συμβεί ανά πάσα στιγμή, και αν δεν είσαι απόλυτα ξυπνητός, απόλυτα ήσυχος, θα το χάσεις. Αυτό είναι το είδος της αναμονής για την οποία μιλάει ο Ιησούς. Σ’ αυτή την κατάσταση, όλη σου η προσοχή είναι στραμμένη στο Τώρα. Δεν περισσεύει τίποτα για ονειροπόληση, σκέψη, μνήμη, προσδοκία. Δεν υπάρχει ένταση ή φόβος, παρά μόνο άγρυπνη παρουσία. Είσαι παρών με όλη σου την Ύπαρξη, με κάθε κύτταρο του κορμιού  σου.   Σ΄ αυτή την κατάσταση, το «εσύ» που έχει παρελθόν και μέλλον, η προσωπικότητά αν θέλεις, σχεδόν δεν υπάρχει πια. Κι όμως, δεν έχει χαθεί τίποτε πολύτιμο. Εξακολουθείς να είσαι ουσιαστικά ο εαυτός σου. στην πραγματικότητα είσαι πλησιέστερα ο εαυτός σου απ’ ό,τι ήσουν ποτέ πριν, ή μάλλον μόνο τώρα  είσαι πραγματικά ο εαυτός σου.

«Να είσαι σαν τον υπηρέτη που περιμένι την επιστροφή του αφέντη», λέει ο Ιησούς. Ο υπηρέτης δεν ξέρει τι ώρα θα γυρίσει ο αφέντης. Έτσι, μένει ξύπνιος, άγρυπνος, σε ετοιμότητα, ακίνητος, μην τυχόν και  χάσει την άφιξη του αφέντη του.

Σε μια άλλη παραβολή, ο Ιησούς μιλάει για τις πέντε μωρές (ασυνείδητες) παρθένες που δεν έχουν αρκετό λάδι (συνειδητότητα) για να διατηρήσουν τα λυχνάρια τους αναμμένα (να μείνουν παρούσες), κι έτσι χάνουν τον «Νυμφίο» (το Τώρα) και δεν πηγαίνουν στο γλέντι του γάμου (φώτιση). Αυτές οι πέντε αποτελούν την αντίθεση των πέντε συνετών γυναικών που είχαν αρκετό λάδι για τα λυχνάρια τους (έμειναν συνειδητές).

…….οι παραβολές αυτές δεν αφορούν το τέλος του κόσμου, αλλά το τέλος του ψυχολογικού χρόνου. Υποδεικνύουν την υπέρβαση του εγωικού νου και τη δυνατότητα να ζούμε σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση συνειδητότητας.

«Η δύναμη του Τώρα» Eckhart Tolle