Αδικία

Αδικία …

Έχεις μια διαφοροποιημένη άποψη για το πότε η επίθεση είναι δικαιολογημένη, και το πότε νομίζεις ότι είναι άδικη και δεν επιτρέπεται. Όταν την αντιλαμβάνεσαι σαν άδικη, νομίζεις ότι τώρα είναι δίκαιο να αποκριθείς με θυμό. Και έτσι βλέπεις αυτό που είναι όμοιο σαν διαφορετικό.

Η σύγχυση δεν είναι περιορισμένη. Εάν ποτέ συμβαίνει θα είναι ολοκληρωτική. Και η παρουσία της, σε οποιαδήποτε μορφή, θα κρύβει την Παρουσία Τους. Αυτοί γίνονται γνωστοί με διαύγεια ή καθόλου. Η μπερδεμένη αντίληψη θα εμποδίσει την γνώση.

Τι σημαίνει αν αντιλαμβάνεσαι ότι η επίθεση με συγκεκριμένες μορφές είναι άδικη για σένα; Σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιες μορφές στις οποίες νομίζεις ότι είναι δίκαιη. Γιατί διαφορετικά, πώς θα μπορούσαν μερικές να αξιολογούνται σαν άδικες; Σε μερικές, λοιπόν, αποδίδεται νόημα και γίνονται αντιληπτές σαν λογικές. Και μόνο μερικές φαίνονται να μην έχουν νόημα. Και αυτό αρνείται την πραγματικότητα ότι όλες είναι παράλογες, εξίσου χωρίς αιτία ή αποτέλεσμα, και ότι δεν μπορεί να έχουν κανενός είδους επιδράσεις. Η Παρουσία Τους κρύβεται από όποιο πέπλο στέκει μεταξύ της λαμπερής Τους αθωότητας, και της επίγνωσής σου ότι είναι η δική σου αθωότητα και ανήκει εξίσου σε κάθε ζωντανό πράγμα μαζί με σένα. Ο Θεός δεν περιορίζει. Και αυτό που είναι περιορισμένο δεν μπορεί να είναι ο Ουρανός. Άρα πρέπει να είναι η κόλαση

Κανείς δεν μπορεί να σου συμπεριφέρεται άδικα.

Η πίστη ότι αυτό συμβαίνει δεν είναι παρά μια άλλη μορφή της ιδέας ότι κάποιος άλλος σου στερεί κάτι και όχι εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου. Η προβολή της αιτίας της θυσίας είναι στη ρίζα του καθετί που αντιλαμβάνεσαι ως άδικο και όχι αυτό που αξίζεις. Ωστόσο είσαι εσύ αυτός που το ζητάει αυτό από τον εαυτό σου, μια βαθιά αδικία προς τον Υιό του Θεού. Δεν έχεις κανέναν εχθρό εκτός από τον εαυτό σου, και είσαι πράγματι ένας εχθρός προς αυτόν γιατί δεν τον γνωρίζεις ως εαυτό σου……………

Προφυλάξου από τον πειρασμό να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σαν αδικημένο. Με αυτή την οπτική, αναζητάς να βρεις μιαν αθωότητα που δεν είναι Δική Τους αλλά μόνο δική σου, και με κόστος κάποιου άλλου την ενοχή. Μπορεί η αθωότητα να εξαγοραστεί δίνοντας την ενοχή σου σε κάποιον άλλο; Και την αθωότητα είναι που η επίθεσή σου προς αυτόν προσπαθεί να πάρει; Δεν είναι η ανταπόδοση για την δική σου επίθεση εναντίον του Υιού του Θεού αυτό που αναζητάς; Δεν είναι ασφαλέστερο να πιστεύεις ότι είσαι αθώος από αυτό, και ότι κάνεις τον εαυτό σου θύμα παρά την αθωότητά σου; Με όποιο τρόπο και να παίζεται το παιχνίδι της ενοχής, πρέπει να υπάρχει απώλεια. Κάποιος πρέπει να χάσει την αθωότητά του και κάποιος άλλος μπορεί να την πάρει από αυτόν, κάνοντάς την δική του.

Το τι κάνει αυτή η αδικία σε σένα που κρίνεις άδικα, και που βλέπεις έτσι όπως έχεις κρίνει, δεν μπορείς να υπολογίσεις. Ο κόσμος σκοτεινιάζει και γίνεται απειλητικός, και δεν μπορείς να αντιληφθείς ούτε ένα ίχνος όλης της χαρμόσυνης λάμψης που φέρνει η σωτηρία για να φωτίσει τον δρόμο σου.

Κι έτσι βλέπεις τον εαυτό σου αποστερημένο από το φως, εγκαταλειμμένο στο σκοτάδι, άδικα παρατημένο χωρίς ένα σκοπό μέσα σε έναν μάταιο κόσμο. Ο κόσμος είναι δίκαιος επειδή το Άγιο Πνεύμα έχει φέρει την αδικία στο εσωτερικό φως, και εκεί έχει όλη η αδικία επιλυθεί και αντικατασταθεί από την δικαιοσύνη και την αγάπη. Αν αντιλαμβάνεσαι την αδικία οπουδήποτε, χρειάζεται μόνο να λες:

Mε αυτό αρνούμαι την Παρουσία του Πατέρα και του Υιού. Προτιμώ να γνωρίσω Αυτούς παρά να βλέπω την αδικία, την οποία η Παρουσία Τους διώχνει μακριά με την λάμψη της.

«Μαθήματα θαυμάτων»