Η ζωή
αρχίζει όταν αρχίζεις ν’ αμφιβάλλεις
Για το καθετί που
‘ρθε πριν από σένα.
Σωκράτης
Ήταν κάποτε ένας κορμοράνος,
αυτό το πουλί που το λένε και φαλακροκόρακα, με το λοφίο στο κεφάλι και το
γαμψό ράμφος. Έβλεπε λοιπόν ο κορμοράνος ένα αστέρι να καθρεφτίζεται μέσα στην
ήσυχη θάλασσα και πώς του φάνηκε πως
ήταν ψάρι.
Βουτάει στο νερό και
προσπαθεί να το πιάσει, αλλά τι να πιάσει; Βουτάει, ξαναβουτάει, τίποτε. Στο τέλος
θύμωσε τόσο πολύ, απογοητεύτηκε κιόλας, έτσι που ορκίστηκε ποτέ πια να μην
ψάξει για ψάρι.
Από εκείνη την ημέρα,
μόλο που πέθαινε στην πείνα, τρώγοντας μόνο κάτι καβουράκια, γαρίδες και
στρείδια, που πετύχαινε εδώ και εκεί στην ακρογιαλιά, ο κορμοράνος αρνιόταν
πεισματικά να πιάσει κανένα ψάρι. Είχε πείσει τον εαυτό του πως ήταν άπιαστο, όπως
το αστέρι πάνω στο νερό.
«Μύθοι Μπιντπάι»
Καλίλα &Ντίμνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου