Θάνατος!

Τι ’ναι ο Θάνατος;

Έργο Θεού.

Το σημείο όπου αγγίζει ο Θεός τον άνθρωπο λέγεται Θάνατος.

Μα ο ξεπεσμός

 είναι έργο άτιμο, ύπουλο, του Σατανά.

………..

Μικρός είναι ο γύρος της σάρκας, τελεύει γρήγορα. Έφαγες, ήπιες, φίλησες, ξανάφαες, ξανάπιες, ξαναφίλησες;

Δεν έχεις να πας παραπέρα.

…………………

Το θάνατο δε μπορούμε να τον νικήσουμε.

Το φόβο του θανάτου όμως μπορούμε.

Ο βουνίσιος γέρος αντίκριζε το θάνατο με γαλήνη. Τα βουνά του ’χαν τρανέψει την ψυχή, δεν καταδέχουνταν να γονατίσει στο Χάρο, προθεσμία μονάχα του ζητούσε, λίγες  μέρες, να προφτάσει ν’ αποχαιρετήσει τους παλιούς συντρόφους-τον καθαρό αέρα, το θυμάρι, τις πέτρες.

………………

-Παππού, μαθαίνω πώς είσαι εκατό χρονών.

Δε μου λες, πώς σου φάνηκε τα εκατό τούτα χρόνια η ζωή;

Σήκωσε τα κοκκινισμένα ατσίνουρα μάτια:

-Σαν ένα ποτήρι κρύο νερό, παιδί μου.

-Και διψάς ακόμα, παππού;

Σήκωσε αψηλά το χέρι, σα να καταριόταν:

-Ανάθεμα τον που ξεδίψασε! Είπε.

..........

.........Έχουν να πουν πως άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται το θάνατο. 

όχι, σου λέω εγώ. Άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται την αθανασία. 

....Γιατί να τον φοβούμαι, το μασκαρά; Ένα μουλάρι είναι, θα το καβαλικέψω να με πάει στο Θεό. 

 "Αναφορά στον Γκρέκο" Ν. Καζαντζάκης