Επιθυμία

Η ανάγκη για περισσότερα.

Το Εγώ ταυτίζεται με το έχω, αλλά η ικανοποίησή του με το να έχει είναι σχετικά ρηχή και βραχύβια. Κρυμμένη μέσα του, παραμένει μια βαθιά εδραιωμένη αίσθηση ανικανοποίητου, ανολοκλήρωτου, «μη αρκετού». «Δεν έχω ακόμα αρκετά», με το οποίο το Εγώ εννοεί στην πραγματικότητα: «Δεν είμαι ακόμα αρκετός».

Το να έχεις-η έννοια της ιδιοκτησίας-είναι αποκύημα της φαντασίας δημιουργημένο από το Εγώ προκειμένου να δώσει στον εαυτό του στερεότητα και μονιμότητα και να τον κάνει να ξεχωρίσει, να τον κάνει ιδιαίτερο. Αφού δεν μπορείς να βρεις τον εαυτό σου μέσω του να έχεις, όμως, υπάρχει μια άλλη, πιο ισχυρή ώθηση κάτω απ’ αυτό που αφορά τη δομή του Εγώ: η ανάγκη για περισσότερα, που θα απολαύσουμε επίσης «επιθυμία». Κανένα Εγώ δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ χωρίς την ανάγκη για περισσότερα. Επομένως, η επιθυμία διατηρεί το Εγώ ζωντανό πολύ περισσότερο από το έχω.  Το Εγώ επιθυμεί να επιθυμεί περισσότερο από επιθυμεί να  έχει. Κι έτσι, η ρηχή ικανοποίηση του έχω αντικαθίσταται πάντα από περισσότερη επιθυμία. Αυτή είναι η ψυχολογική ανάγκη για περισσότερα, δηλαδή, περισσότερα πράγματα με τα οποία να ταυτιστείς. Είναι μια εθιστική ανάγκη, όχι μια αυθεντική.

Σε μερικές περιπτώσεις, η ψυχολογική ανάγκη για περισσότερα ή η αίσθηση του μη αρκετού, που είναι τόσο χαρακτηριστική του Εγώ, μεταφέρεται στο σωματικό επίπεδο κι έτσι μετατρέπεται σε ακόρεστη πείνα. Αυτοί που πάσχουν από βουλιμία αναγκάζουν συχνά τον εαυτό τους να κάνει εμετό, έτσι ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν να τρώνε. Ο νους τους πεινάει, όχι το σώμα τους. Αυτή η διατροφική διαταραχή θα γιατρευόταν αν οι πάσχοντες, αντί να είναι ταυτισμένοι με το νου τους, μπορούσαν να έρθουν σε επαφή με το σώμα τους περισσότερο παρά με τις επίπλαστες ανάγκες του εγωικού νου.

Μερικά Εγώ ξέρουν τι θέλουν και επιδιώκουν το στόχο τους με ανυποχώρητη και αδίστακτη αποφασιστικότητα –ο Τζένγκις Χαν, ο Στάλιν, ο Χίτλερ, για δώσουμε λίγα μόνο παραδείγματα. Η ενέργεια πίσω από την επιθυμία τους, όμως, δημιουργεί μια αντιθετική ενέργεια ίσης έντασης που στο τέλος οδηγεί στην πτώση τους.  Στο μεταξύ κάνουν τους εαυτούς τους και πολλούς άλλους δυστυχισμένους ή στην περίπτωση των παραπάνω παραδειγμάτων δημιουργούν επίγεια κόλαση. Θέλουν διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές εποχές ή μπορεί να μην ξέρουν καν τι θέλουν, παρά μόνο ότι δε θέλουν αυτό που υπάρχει: την παρούσα στιγμή. Δυσφορία, ανησυχία, ανία, άγχος, έλλειψη ικανοποίησης είναι το αποτέλεσμα ανεκπλήρωτων επιθυμιών. Η επιθυμία είναι δομική κι έτσι καμιά ποσότητα περιεχομένου δεν μπορεί να παρέχει ικανοποίηση διαρκείας εφόσον αυτή η νοητική δομή παραμένει στη θέση της. Έντονη επιθυμία που δεν έχει συγκεκριμένο αντικείμενο μπορεί συχνά να βρεθεί στο αναπτυσσόμενο ακόμα Εγώ των εφήβων, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται σε μόνιμη κατάσταση αρνητικότητας και ανικανοποίητου.

…Η απληστία του Εγώ βρίσκει συλλογική έκφραση στις οικονομικές δομές αυτού του κόσμου οι οποίες ανταγωνίζονται  η μια την άλλη για περισσότερα. Ο μοναδικός τυφλός στόχος τους είναι το κέρδος.

Οι σκεπτομορφές  «εγώ», «δικό μου», «περισσότερο από», «θέλω», «χρειάζομαι», «πρέπει να έχω» και «όχι αρκετά» αφορούν όχι μόνο στο περιεχόμενο αλλά και στη δομή του Εγώ. Όσο δεν αναγνωρίζεις αυτές τις σκεπτομορφές μέσα σου, όσο παραμένουν μη συνειδητές, θα πιστεύεις αυτό που λένε. Θα είσαι καταδικασμένος να βάζεις σε πράξη αυτές τις μη συνειδητές σκέψεις, καταδικασμένος να αναζητείς και να μη βρίσκεις-επειδή, όταν λειτουργούν αυτές οι σκεπτομορφές, κανένα απόκτημα, μέρος, άνθρωπος ή κατάσταση δε θα σε ικανοποιεί ποτέ. Κανένα περιεχόμενο δε θα σε ικανοποιεί όσο η εγωική δομή παραμένει στη θέση της. Ανεξάρτητα απ’ ότι θα έχεις ή θα παίρνεις, δε θα είσαι ευτυχισμένος. Θα ψάχνεις πάντα για κάτι άλλο που υπόσχεται μεγαλύτερη ικανοποίηση, που υπόσχεται να κάνει την ατελή αίσθησή σου για τον εαυτό πλήρη και να γεμίσει αυτή την αίσθηση έλλειψης που νιώθεις μέσα σου.

Eckhart Tolle  «Για μια νέα ζωή»